Το παρακάτω κείμενο που είναι μετάφραση
από τα γερμανικά, είναι η έκθεση ενός
γερμανού μαθητή στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου τη δεκαετία του 1970 μετά τις καλοκαιρινές
διακοπές στην Κρήτη και την επίσκεψη στη Τζιτζιφιά.
Με την ελληνίδα φίλη μας δεσποινίδα
Ιωάννα βρεθήκαμε για τις διακοπές στην Κρήτη.
Για μερικές ημέρες μας είχαν
προσκαλέσει οι γονείς της Ιωάννας.
Είμασταν πολύ περίεργοι!
Πρωϊ –πρωϊ ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο
γιατί δεν θέλαμε να ταξιδεύουμε μέσα στη ζέστη.
Το ταξίδι ήταν μέσα από ψηλά βουνά και
από βαθιά φαράγγια στα δυτικά του νησιού
προς την Τζιτζιφιά.
Μια αδελφή της Ιωάννας με τον άνδρα της ήρθαν να μας συναντήσουν στο δρόμο. Στο
γειτονικό χωριό (Βάθη) μια παρέα ανδρών κάθονταν στο «καφενείο». Μας χαιρέτισαν
με νεύματα. Μόλις κατεβήκαμε, καταλάβαμε ότι ήταν ενήμεροι για την επίσκεψη
μας. Μας πρόσφεραν να πιούμε και μας ευχήθηκαν καλό ταξίδι….
Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής ήταν πολύ δύσκολο, πηγαίναμε πολύ σιγά γιατί ο δρόμος ήταν με χώμα και με πέτρες.
Η Τζιτζιφιά βρίσκεται ψηλά στα βουνά. ΄Ολο
και στενότερος γινόταν ο δρόμος,στο τέλος ήταν μόνο πέτρες. Τελικά μπορούσαμε
να δούμε το χωριό. Μόνο δέκα σπίτια έχει (Βατσολιανά).Τα σπίτια φαινόταν
σαν να είναι κολλημένα στο βουνό.
Πριν από το χωριό ο δρόμος για αυτοκίνητο τελείωσε. Αφήσαμε το
αυτοκίνητο κάτω από τις ελιές και
περπατήσαμε τα τελευταία
πεντακόσια μέτρα. Οι γονείς της Ιωάννας μας καλοσώρισαν πολύ εγκάρδια.
Αμέσως μας πρόσφεραν χυμό πορτοκάλι, που
οι ίδιοι έφτιαξαν, φρούτα και αμύγδαλα.
Το ωραιότερο ήταν το φαγητό στην αυλή
με όλη την οικογένεια. ΄Επρεπε να φάμε πάρα πολύ και να πιούμε.
Αν και παιδιά μας επιτράπηκε να πιούμε
λίγο από το υπέροχο κρασί που οι
ίδιοι φτιάχνουν. Ξανά και ξανά έπρεπε να
τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας.
Ο πατέρας έφερε τον γάϊδαρο και εμείς
τον καβαλίσαμε. Μπορούσαμε να περιδιαβούμε όμορφες ρεματιές
και να παίξουμε κρυφτό.
Όταν φύγαμε ήμασταν πραγματικά πολύ
λυπημένοι. Τόσο πολύ όμορφα ήταν εκεί!
Christian Hackethal
(σήμερα είναι δικηγόρος στη Γερμανία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου